| | | | | | |
|
چوعکس روی تو در ساغر شراب افتاد |
|
چه جای تاب که آتش در آفتاب افتاد |
|
|
بجام باده کنون دست می پرستان گیر |
|
چرا که کشتی دریا کشان درآب افتاد |
|
|
بسی بکوی خرابات بیخود افتادند |
|
ولی که دید که چون من کسی خراب افتاد |
|
|
چو کرد مطرب عشاق نوبتی آغاز |
|
خروش و ناله من در دل رباب افتاد |
|
|
بب چشم قدح کو کسی که دریابد |
|
مرا که خون جگر در دل کباب افتاد |
|
|
دل رمیدهی دعد آنزمان برفت از چنگ |
|
که پرده از رخ رخشندهی رباب افتاد |
|
|
خدنگ چشم تو در جان خاص و عام نشست |
|
کمند زلف تو درحلق شیخ وشاب افتاد |
|
|
نسیم صبح چودر گیسوی تو تاب افکند |
|
دل شکستهی خواجو در اضطراب افتاد |
|