خواجوی کرمانی (غزلیات)/چون ترک من سپاه حبش برختن زند
چون ترک من سپاه حبش برختن زند | از مشگ سوده سلسله بر نسترن زند | |||||
کار دلم چو طرهی مشگین مشگ بیز | برهم زند چو سنبل تر بر سمن زند | |||||
گر بگذرد بچین سر زلف او صبا | هر لحظه دم ز نافهی مشگ ختن زند | |||||
لعلش بگاه نطق چو گوهرفشان شود | صد طعنه بر طویلهی در عدن زند | |||||
در آرزوی عارض و بالاش عندلیب | هنگامه بر فراز گل و نارون زند | |||||
هر شب فضای کوی تو خلوتسرای ماست | آری اویس نوبت عشق از قرن زند | |||||
ای باغبان ز غلغل بلبل عجب مدار | سلطان گل چو خیمه بصحن چمن زند | |||||
خواجو چو زیر خاک شود در هوای تو | از سوز سینه آتش دل در کفن زند |