| | | | | | |
| |
چون طره عنبر شکنش در شکن افتد |
|
از سنبل تر سلسله برنسترن افتد |
|
| |
دانی که عرق بر رخ خوبش بچه ماند |
|
چون ژاله که بر برگ گل یاسمن افتد |
|
| |
کام دل شوریده ز لعل تو برآرم |
|
گر چین سر زلف تو در دست من افتد |
|
| |
چون وقت سحر گل بشکر خنده درآید |
|
از بلبل شوریده فغان در چمن افتد |
|
| |
طوطی که شکر می‌شکند در شکرستان |
|
نادر فتد ار همچو تو شیرین سخن افتد |
|
| |
لعل لب در پوش تو چون در سخن آید |
|
خون در جگر ریش عقیق یمن افتد |
|
| |
هر کو چو من از عشق تو بی خویشتن افتاد |
|
در دام غم از درد دل خویشتن افتد |
|
| |
خواجو چو برد سوز غم هجر تو در خاک |
|
آتش ز دل سوخته‌اش در کفن افتد |
|
