| | | | | | |
| |
چون مرا دیده بر آن آتش رخسار افتد |
|
آتشم بردل پرخون جگر خوار افتد |
|
| |
مکن انکار من ایخواجه گرم کار افتاد |
|
زانکه معذور بود هر که در این کار افتد |
|
| |
برمن خسته مزن تیر ملامت بسیار |
|
که درین منزل ازین واقعه بسیار افتد |
|
| |
گر چو فرهاد ز مژگان گهرافشان گردم |
|
ای بسا لعل که در دامن کهسار افتد |
|
| |
ور چو منصور ز من بانگ انا الحق خیزد |
|
آتشم از جگر سوخته در دار افتد |
|
| |
چون بیاد خط سبز تو برآرم نفسی |
|
دودم از سینه برین پرده‌ی زنگار افتد |
|
| |
هر دم از آرزوی گوشه چشمت سرمست |
|
زاهدی گوشه نشین بر در خمار افتد |
|
| |
گر برد باد صبا نکهت زلف تو بچین |
|
خون دل در جگر نافه‌ی تاتار افتد |
|
| |
پیش آن نرگس بیمار بمیرد خواجو |
|
اگرش دیده برآن نرگس بیمار افتد |
|
