خواجوی کرمانی (غزلیات)/چو حرفی بخوانی ز طومار عشق
چو حرفی بخوانی ز طومار عشق | شود منکشف بر تو اسرار عشق | |||||
بیار آب حسرت که جز سیم اشک | روان نیست نقدی ببازار عشق | |||||
نشانم ز کنج صوامع مجوی | که شد منزلم کوی خمار عشق | |||||
تلف گشت عمرم در ایام مهر | بدل گشت دلقم به زنار عشق | |||||
بیا تا چو بلبل بهنگام صبح | بنالیم بر طرف گلزار عشق | |||||
کسانی که روزی نگشتند اسیر | چه دانند حال گرفتار عشق | |||||
بخوانی سواد سویدای دل | اگر برتو خوانند طومار عشق | |||||
مکن عیب خواجو که ارباب عقل | نباشند واقف بر اطوار عشق |