| | | | | | |
|
چو در گره فکنی آن کمند پر چین را |
|
چوتاب طره به هم بر زنی همه چین را |
|
|
بانتظار خیال تو هر شبی تا روز |
|
گشودهام در مقصورهی جهانبین را |
|
|
کجا تو صید من خسته دل شوی هیهات |
|
مگس چگونه تواند گرفت شاهین را |
|
|
چو روی دوست بود گو بهار و لاله مروی |
|
چه حاجتست به گل بزم ویس و رامین را |
|
|
غنیمتی شمرید ای برادران عزیز |
|
ببوی یوسف گمگشته ابن یامین را |
|
|
به شعلهئی دم آتشفشان بر افروزم |
|
چراغ مجلس ناهید و شمع پروین را |
|
|
اگر ز غصه بمیرند بلبلان چمن |
|
چه غم شقایق سیراب و برگ نسرین را |
|
|
بحال زار جگر خستگان بازاری |
|
چه التفات بود حضرت سلاطین را |
|
|
روا مدار که سلطان ندیده هیچ گناه |
|
ز خیل خانه براند گدای مسکین را |
|
|
مرا بتیغ چه حاجت که جان برافشانم |
|
گهی که بنگرم آن ساعد نگارین را |
|
|
چرا ملامت خواجو کنی که چون فرهاد |
|
بپای دوست در افکند جان شیرین را |
|