| | | | | | |
|
چو نام تو در نامهئی دیدهام |
|
به نامت که بردیده مالیدهام |
|
|
بیاد زمین بوس درگاه تو |
|
سرا پای آن نامه بوسیدهام |
|
|
ز نام تو وان نامهی نامدار |
|
سر بندگی بر نپیچیدهام |
|
|
جز این یک هنر نیست مکتوب را |
|
و گرهست یاری من این دیدهام |
|
|
که آنها که در روی او خواندهام |
|
جوابی ازو باز نشنیدهام |
|
|
قلم چون سر یک زبانیش نیست |
|
از آن ناتراشیده ببریدهام |
|
|
ولی اینکه بنهاد سر بر خطم |
|
ازو راستی را پسندیدهام |
|
|
زبانم چو یارای نطقش نماند |
|
زبانی ز نی بر تراشیدهام |
|
|
بیا ای دبیر ار نداری مداد |
|
سیاهی برون آور از دیدهام |
|
|
چو زلف تو شوریده شد حال من |
|
ببخشای برحال شوریدهام |
|
|
سیه کردهام نامه از دود دل |
|
سیه روتر از خامه گردیدهام |
|
|
چو خواجو درین رقعه از سوز عشق |
|
بنی آتشی تیز پوشیدهام |
|