| | | | | | |
| |
کارم از بی سیمی ار چون زر نباشد گومباش |
|
بینوایی را نوایی گر نباشد گو مباش |
|
| |
لاله را با آن دل پرخون اگر چون غنچه‌اش |
|
قرطه‌ی زنگارگون در بر نباشد گو مباش |
|
| |
منکه چون سرو از جهان یکباره آزاد آمدم |
|
دامنم چون نرگس ار پر زر نباشد گومباش |
|
| |
چون دلم را نور معنی رهنمایی می‌کند |
|
در ره صورت گرم رهبر نباشد گو مباش |
|
| |
آنکه سلطان سپهر از نور رایش ذره‌ئیست |
|
سایه‌ی خورشیدش ار بر سر نباشد گومباش |
|
| |
وانکه سیر همتش ز ایوان کیوان برترست |
|
گر جنابش ز آسمان برتر نباشد گو مباش |
|
| |
با فروغ نیر اعظم رواق چرخ را |
|
گر شعاع لمعه‌ی اختر نباشد گو مباش |
|
| |
چون روانم تازه می‌گردد ببوی زلف یار |
|
گر نسیم نکهت عنبر باشد گو مباش |
|
| |
پیش خواجو هر دو عالم کاه برگی بیش نیست |
|
ور کسی را این سخن باور نباشد گو مباش |
|
