| | | | | | |
|
کار من شکسته بسامان رسید باز |
|
درد من ضعیف بدرمان رسید باز |
|
|
شاخ امید من گل صد برگ بار داد |
|
مرغ مراد من بگلستان رسید باز |
|
|
از بارگاه مکرمت عام خسروی |
|
تشریف خاص بین که بدربان رسید باز |
|
|
آدم که آب کوثرش از دیده رفته بود |
|
چون گل به صحن گلشن رضوان رسید باز |
|
|
دیوان کنون حکومت دیوان کجا کنند |
|
کانگشتری بدست سلیمان رسید باز |
|
|
یکساله ره ز طرف چمن دور بود گل |
|
لیکن بکام دوست ببستان رسید باز |
|
|
یعقوب کو به کلبه احزان مقیم بود |
|
نا گه بوصل یوسف کنعان رسید باز |
|
|
بی تاج مانده بود سرتخت سلطنت |
|
و اکنون چه غم که سنجق سلطان رسید باز |
|
|
ای دل مباش طیره که جانم ز تیرگی |
|
همچون خضر بچشمهی حیوان رسید باز |
|
|
چندین چه نالی از شب دیجور حادثات |
|
روشن برآ که صبح درفشان رسید باز |
|
|
خواجو مسوز رشتهی جان را ز تاب دل |
|
کان شمع شب فروز به ایوان رسید باز |
|