| | | | | | |
|
کجا خبر بود از حال ما حبیبانرا |
|
که از مرض نبود آگهی طبیبانرا |
|
|
گر از بنفشه و سنبل وفا طلب دارند |
|
معینست که سوداست عندلیبانرا |
|
|
ز خوان مرحمت آنها که میدهند نصیب |
|
به تیغ کین ز چه رانند بی نصیبان را |
|
|
اگر ز خاک محبان غبار برخیزد |
|
مآخذت نکند هیچکس حبیبان را |
|
|
گذشت محمل و ما در خروش و ناله ولیک |
|
چه التفات ببانگ جرس نجیبان را |
|
|
گهی که عاشق و معشوق را وصال بود |
|
گمان مبر که بود آگهی رقیبان را |
|
|
میان لیلی و مجنون نه آن مواصلتست |
|
که اطلاع برآن اوفتد لبیبانرا |
|
|
عجب نباشد اگر در ادای خطبهی عشق |
|
مفارقت کند از تن روان خطیبانرا |
|
|
غریب نبود اگر یار آشنا خواجو |
|
مراد خویش مهیا کند غریبانرا |
|