| | | | | | |
| |
گرد ماه از مشک چنبر کرده‌ئی |
|
ماه را از مشک زیور کرده‌ئی |
|
| |
شام شبگون قمر فرسای را |
|
سایبان مهر انور کرده‌ئی |
|
| |
در شبستان عبیر افشان زلف |
|
شمع کافوری ز رخ بر کرده‌ئی |
|
| |
از چه رو بستانسرای خلد را |
|
منزل هندوی کافر کرده‌ئی |
|
| |
روز را در سایه‌ی شب برده‌ئی |
|
شام را پیرایه‌ی خورد کرده‌ئی |
|
| |
لعل در پاش زمرد پوش را |
|
پرده‌دار عقد گوهر کرده‌ئی |
|
| |
تا به دست آورده‌ئی طغرای حسن |
|
ملک خوبی را مسخر کرده‌ئی |
|
| |
ای مه آتش عذار آن آب خشک |
|
کابگیر آتش تر کرده‌ئی |
|
| |
بر کفم نه گر چه خون جان ماست |
|
آنکه در نصفی و ساغر کرده‌ئی |
|
| |
جان خواجو را ز جعد عنبرین |
|
هر زمان طوقی معنبر کرده‌ئی |
|
