| | | | | | |
|
گر راه بود بر سر کوی تو صبا را |
|
در بندگیت عرضه کند قصه ما را |
|
|
ما را به سرا پردهی قربت که دهد راه |
|
برصدر سلاطین نتوان یافت گدا را |
|
|
چون لاله عذاران چمن جلوه نمایند |
|
سر کوفته باید که بدارند گیا را |
|
|
گر ره بدواخانهی مقصود نیابیم |
|
در رنج بمیریم و نخواهیم دوا را |
|
|
مرهم ز چه سازیم که این درد که ما راست |
|
دانیم که از درد توان جست دوا را |
|
|
فریاد که دستم نگرفتند و به یکبار |
|
از پای فکندند من بی سر و پا را |
|
|
از تیغ بلا هر که بود روی بتابد |
|
جز من که به جان میطلبم تیغ بلا را |
|
|
هنگام صبوحی نکشد بی گل و بلبل |
|
خاطر بگلستان من بی برگ و نوا را |
|
|
روی از تو نپیچم وگر از شست تو آید |
|
همچون مژه در دیده کشم تیغ بلا را |
|
|
بیرون نرود یک سر مو از دل خواجو |
|
نقش خط و رخسار تو لیلا و نهارا |
|