خواجوی کرمانی (غزلیات)/گر می‌کشندم ور می‌کشندم
| گر می‌کشندم ور می‌کشندم | گردن نهادم چون پای بندم | |||||
| گفتم ز قیدش یابم رهایی | لیکن چو آهو سر در کمندم | |||||
| سرو بلندم وقتی در آید | کز در درآید بخت بلندم | |||||
| بر چشم پرخون چون ابر گریم | بر دور گردون چون برق خندم | |||||
| پند لبیبان کی کار بندم | زیرا که سودی نبود ز پندم | |||||
| جور تو سهلست ار می‌پسندی | لیکن ز دشمن ناید پسندم | |||||
| گر خون برآنی کز من برانی | از زخم تیغت نبود گزندم | |||||
| صورت نبندم مثل تو در چین | زیرا که مثلت صورت نبندم | |||||
| گفتی که خواجو در درد میرد | آری چه درمان چون دردمندم | |||||