| | | | | | |
|
یاد باد آنکه نیاورد ز من روزی یاد |
|
شادی آنکه نبودم نفسی از وی شاد |
|
|
شرح سنگین دلی و قصه شیرین باید |
|
که بکوه آید و برسنگ نویسد فرهاد |
|
|
گر بمرغان چمن بگذری ای باد صبا |
|
گو هم آوای شما باز گرفتار افتاد |
|
|
سرو هر چند ببالای تو میماند راست |
|
بنده تا قد ترا دید شد از سروآزاد |
|
|
تا چه کردم که بدین روز نشستم هیهات |
|
کس بروز من سرگشتهی بد روز مباد |
|
|
گوئیا دایهام از بهر غمت میپرورد |
|
یا مگر مادرم از بهر فراقت میزاد |
|
|
نه تو آنی که بفریاد من خسته رسی |
|
نه من آنم که بکیوان نرسانم فریاد |
|
|
تا چه حالست که هر چند کزو میپرسم |
|
حال گیسوی کژت راست نمیگوید باد |
|
|
ایکه خواجو نتواند که نیارد یادت |
|
یاد میدار که از مات نمیآید یاد |
|