| | | | | | |
|
یارش نتوان گفت که از یار بنالد |
|
واندل نبود کز غم دلدار بنالد |
|
|
گر بند نهد دشمن و گر پند دهد دوست |
|
مشتاق گل آن نیست که از خار بنالد |
|
|
چون یار بدست آیدت از غیر چه نالی |
|
کان یار نباشد که ز اغیار بنالد |
|
|
هر سوخته دلرا که زند لاف انا الحق |
|
نبود سر یار ار ز سر دار بنالد |
|
|
در وصل حرم کی رسد آنکو ز حرامی |
|
در بادیه و وادی خونخوار بنالد |
|
|
عیبی نبود گر ز جفای تو بنالم |
|
بیمار هر آئینه ز تیمار بنالد |
|
|
بر گریهی من ساغر می گرم بگرید |
|
وز زاری من چنگ سحر زار بنالد |
|
|
دل در سر زلفت بفغان آمد و رنجور |
|
دوری نبود گر بشب تار بنالد |
|
|
خواجو چو درین کار نداری سر انکار |
|
آنرا مکن اقرار کز انکار بنالد |
|