| | | | | | |
|
چنان دید گوینده یک شب به خواب |
|
که یک جام می داشتی چون گلاب |
|
|
دقیقی ز جایی پدید آمدی |
|
بر آن جام می داستانها زدی |
|
|
به فردوسی آواز دادی که می |
|
مخور جز بر آیین کاووس کی |
|
|
که شاهی ز گیتی گزیدی که بخت |
|
بدو نازد و لشکر و تاج و تخت |
|
|
شهنشاه محمود گیرنده شهر |
|
ز شادی به هر کس رسانیده بهر |
|
|
از امروز تا سال هشتاد و پنج |
|
بکاهدش رنج و نکاهدش گنج |
|
|
ازین پس به چین اندر آرد سپاه |
|
همه مهتران برگشایند راه |
|
|
نبایدش گفتن کسی را درشت |
|
همه تاج شاهانش آمد به مشت |
|
|
بدین نامه گر چند بشتافتی |
|
کنون هرچ جستی همه یافتی |
|
|
ازین باره من پیش گفتم سخن |
|
اگر بازیابی بخیلی مکن |
|
|
ز گشتاسب و ارجاسپ بینی هزار |
|
بگفتم سرآمد مرا روزگار |
|
|
گر آن مایه نزد شهنشه رسد |
|
روان من از خاک بر مه رسد |
|
|
کنون من بگویم سخن کو بگفت |
|
منم زنده او گشت با خاک جفت |
|