| | | | | | |
|
خط جبین ماست هماغوش نقش پا |
|
دارد هجوم سجدهٔ ما جوش نقش پا |
|
|
راه عدم به سعی نفس قطع میکنیم |
|
افکندهایم بار خود از دوش نقش پا |
|
|
رنج خمارتا نرسد در سراغ دوست |
|
بستم سبوی آبله بر دوش نقش پا |
|
|
چون جاده تا به راه رضا سر نهادهایم |
|
موجگل است برسر ما جوش نقش پا |
|
|
سامان عیش ما نشودکم ز بعد مرگ |
|
تا مشت خاک ماست قدح نوش نقش پا |
|
|
ماییم و آرزوی جبینسایی دری |
|
افسرچه میکند سرمدهوش نقش پا |
|
|
چشم اثر ندیده ز رفتار ما نشان |
|
چون سایهام خراب فراموش نقش پا |
|
|
هر سرکه پخت دیگ خیال رعونتی |
|
پوشیدش آسمان ته سرپوش نقش پا |
|
|
مستانه میخرامی و ترسمکه در رهت |
|
با رنگ چهرهام بپرد هوش نقش پا |
|
|
در هر قدم ز شوق خرام تو میکشد |
|
خمیازهٔ فغان لب خاموش نقش پا |
|
|
گاه خرام میچکد از پای نازکت |
|
رنگ حنا بهگرمی آغوش نقش پا |
|
|
رنگ بنایم از خط تسلیم ریختند |
|
یک جبهه سجده است برودوش نقش پا |
|
|
بیدل ز جوش آبلهام در ره طلب |
|
گوهرفروش شد چوصدفگوش نقش پا |
|