دیوان حافظ/از چرخ به هر گونه همی‌دار امید

ایضاً له

  از چرخ بهر گونه همی‌دار امید وز گردش روزگار می‌لرز چو بید[۱]  
  گفتی که پس از سیاه رنگی نبود پس موی سیاه من چرا گشت سفید  


  1. یعنی از چرخ و گردش روزگار هم امیدوار باش و هم ترسناک یعنی نه بکلّی مأیوس باش و نه بکلّی امیدوار بلکه بین خوف و رجا میزی (سودی