| | | | | | |
| ۲۶۷ |
ای صبا گر بگذری بر ساحل رود ارس |
|
بوسه زن بر خاک آن وادی و مشکین کن نفس |
۲۷۱ |
| |
منزل سلمی که بادش هر دم از ما صد سلام |
|
پرصدای ساربانان بینی و بانگ جرس |
|
| |
محمل جانان ببوس آنگه بزاری عرضه دار |
|
کز فراقت سوختم ای مهربان فریاد رس |
|
| |
من که قول ناصحانرا خواندمی قول رباب |
|
گوشمالی دیدم از هجران که اینم پند بس |
|
| |
عشرت شبگیر کن می نوش کاندر راه عشق |
|
شبروانرا آشنائیهاست با میر عسس |
|
| |
عشقبازی کار بازی نیست ای دل سر بباز |
|
زانکه گوی عشق نتوان زد بچوگان هوس |
|
| |
دل برغبت می‌سپارد جان بچشم مست یار |
|
گر چه هشیاران ندادند اختیار خود بکس |
|
| |
طوطیان در شکّرستان کامرانی میکنند |
|
وز تحسّر دست بر سر میزند مسکین مگس |
|
| |
نام حافظ گر برآید بر زبان کلک دوست |
|
| |
از جناب حضرت شاهم بس است این ملتمس |
|
