دیوان حافظ/به دور لاله قدح گیر و بی‌ریا می‌باش
| ۲۷۴ | بدور لاله قدح گیر و بی‌ریا می‌باش | ببوی گل نفسی همدم صبا می‌باش | ۲۸۹ | |||
| نگویمت که همه ساله می پرستی کن | سه ماه می خور و نه ماه پارسا می‌باش | |||||
| چو پیر سالک عشقت بمی حواله کند | بنوش و منتظر رحمت خدا می‌باش | |||||
| گرت هواست که چون جم بسرّ غیب رسی | بیا و همدم جام جهان نما می‌باش | |||||
| چو غنچه گر چه فروبستگیست کار جهان | تو همچو باد بهاری گره گشا می‌باش | |||||
| وفا مجوی ز کس ور سخن نمی‌شنوی | بهرزه طالب سیمرغ و کیمیا می‌باش | |||||
| مرید طاعت بیگانگان مشو حافظ | ||||||
| ولی معاشر رندان پارسا[۱] می‌باش | ||||||
- ↑ چنین است در خ ق س و سودی، بعضی نسخ «آشنا»