دیوان حافظ/به کوی میکده یا رب سحر چه مشغله بود

by حافظ

۲۱۵	بکوی میکده یا رب سحر چه مشغله بود			که جوش شاهد و ساقیّ و شمع و مشعله بود		۲۳۷
	حدیث عشق که از حرف و صوت مستغنیست			بنالهٔ دف و نی در خروش و ولوله بود
	مباحثی که در آن مجلس جنون میرفت			ورای مدرسه و قال و قیل مسئله بود
	دل از کرشمهٔ ساقی بشکر بود ولی			ز نامساعدی بختش اندکی گله بود
	قیاس کردم و آن چشم جادوانهٔ مست			هزار ساحر چون سامریش در گله بود
	بگفتمش بلبم بوسهٔ حوالت کن			بخنده گفت کیت با من این معامله بود
	ز اخترم نظری سعد در رهست که دوش			میان ماه و رُخ یار من مقابله بود
		دهان یار که درمان درد حافظ داشت
		فغان که وقت مروّت چه تنگ حوصله بود