| | | | | | |
| ۱۷۱ |
دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد |
|
کز حضرت سلیمان عشرت اشارت آمد |
۱۵۵ |
| |
خاک وجود ما را از آب دیده گل کن |
|
ویران‌سرای دل را گاه عمارت آمد |
|
| |
این شرح بی‌نهایت کز زلف یار گفتند |
|
حرفیست از هزاران کاندر عبارت آمد |
|
| |
عیبم بپوش زنهار ای خرقهٔ می‌آلود |
|
کان پاک پاک‌دامن بهر زیارت آمد |
|
| |
امروز جای هر کس پیدا شود ز خوبان |
|
کان ماه مجلس افروز اندر صدارت آمد |
|
| |
بر تخت جم که تاجش معراج آسمانست |
|
همّت نگر که موری با آن حقارت آمد |
|
| |
از چشم شوخش ای دل ایمان خود نگه دار |
|
کان جادوی کمانکش بر عزم غارت آمد |
|
| |
آلودهٔ تو حافظ فیضی ز شاه درخواه |
|
کان عنصر سماحت بهر طهارت آمد |
|
| |
دریاست مجلس او دریاب وقت و در یاب |
|
| |
هان ای زیان رسیده وقت تجارت آمد |
|
