| | | | | | |
| ۱۰۵ |
صوفی ار باده باندازه خورد نوشش باد |
|
ورنه اندیشهٔ این کار فراموشش باد |
۱۶۳ |
| |
آنکه یک جرعه می از دست تواند دادن |
|
دست با شاهد مقصود در آغوشش باد |
|
| |
پیر ما گفت خطا بر قلم صنع نرفت |
|
آفرین بر نظر پاک خطاپوشش باد |
|
| |
شاه ترکان سخن مدّعیان می‌شنود |
|
شرمی از مظلمهٔ خون سیاووشش باد |
|
| |
گرچه از کبر سخن با من درویش نگفت |
|
جان فدای شکرین پستهٔ خاموشش باد |
|
| |
چشمم از آینه‌داران خط و خالش گشت |
|
لبم از بوسه ربایان بر و دوشش باد |
|
| |
نرگس مست نوازش کن مردم دارش |
|
خون عاشق بقدح گر بخورد نوشش باد |
|
| |
بغلامیّ تو مشهور جهان شد حافظ |
|
| |
حلقهٔ بندگی زلف تو در گوشش باد |
|
