دیوان حافظ/فهرست کلمات و تعبیراتی که در حواشی کتاب تفسیر شده

by حافظ

فهرست کلمات و تعبیراتی که در حواشی این کتاب تفسیر شده^[۱]

1. ارم (باغ، گلستان، روضهٔ)

   قل

2. از آن شد که...

   ۳۴۷

3. ایاغ

   ۲۹۵

4. ایرا

   ۳۳۸

5. ایغاغ (ایقاق)

   ۲۹۵

6. ایلخانی (توضیح در حواشی آخر کتاب)

   ۴۷۲

7. بچشم کردن

   ۴۹۱

8. بدست باش

   ۴۷۸

9. پازیر

   قیح

10. پایاب

    ۴۹۳

11. پای ماچان (=پی ماچان)

    ۴۳۸

12. پَخت (رخت و –)، رجوع شود به «رخت و پخت»،

13. پرگار

    ۴۴۳

14. پیشانی

    ۴۷۳

15. پیکانی (لعل—)

    قکه

16. تابنده

    ص ۳۷۷

17. تغرّد

    ۴۶۹

18. تفرّد

    ۴۶۹

19. توأمان

    قلا

20. جنس خانگی

    ۴۷۳

جوزا

قلا

جوی مولیان

۴۷۰

چراغ سحرگهان و چراغ صبح

قکح

حَتّامَ

۴۱۸

حَمام

۴۶۹

حِمَی

۴۶۹

خرقهٔ ازرق (قبول کردن)

۲۸۵

خطّ ریحانی

قکو

خودم، خودت، خودش

قکط

دامن افشاندن[۲] (ازچیزی یا بر چیزی)

ص ۳۷۵

دامن کشیدن (از چیزی)

۴۵۹

دشت روم

قیط

دَم دادن

۳۱۸

دَنّ

۴۷۸

ذی الأراک (ذی الأراکة)

۴۶۹

راهی بدهی بودن (یا بردن)

۳۴۱

رخت و پَخت

۲۹۱

رسیدن (طاقت)

۴۸۴

رَنْد

۴۶۹

روی دیدن

۴۰۲

زندان سکندر

۳۵۹

سوک

۴۵۷

شَرْب

۴۲۵

شمع آسمان

قکح

شکر آویز

قکد

صِبیَ

۴۲۹

صُبّیَ

۴۲۹

طغرا

۴۹۱

عَقِیله

۴۵۳

فَلْکه

قیح

قِباب

۴۶۹

قصر زرد(=کوشک زرد)،

قیط

قیروان

قل

کرا کردن

۴۹۱

کَسْمه

۴۲۱

کِلّه

قکه

کندلان

قیح

گوش داشتن

۴۷۳

مثالی (=مثالث)

۴۶۳

مثانی

۴۶۳

مَحْیا (بفتح میم و سکون حاء)

۴۵۹

مُحَیَّا (بضمّ میم و فتح حاء و تشدید یاء)

۴۵۹

مرغ صبح خوان

قکح

مرغان قاف

۴۸۹

مَزاد

۳۶۸

مُزَوَّجه

۳۹۷

مُفَرَّق

۳۷۸

ملک سلیمان

قیط

منشور

۴۹۱

میر نوروزی (توضیح در حواشی آخر کتاب)

۴۵۴

وادی الأراک

۴۶۳

هَضَبات

۴۶۹

هفت پرده (چشم)

۴۵۹

هنیّ

۴۵۴

یرغو (یارغو، یارغوچی)،

۳۶۳

انتهی

---

1. هیچیک از لغات و تعبیرات لهجهٔ قدیم شیرازی که خواجه در غزل ۴۳۸ بکار برده و در حواشی همان غزل کمابیش تفسیر شده در این جدول مندرج نیست چه لغات مذکوره جزء زبان فارسی معمولی محسوب نیست نه فارسی ادبی و نه فارسی محاورهٔ، رجوع شود برای تفسیر آنها بحواشی همان غزل مذکور (۴۳۸)،
2. رجوع شود نیز بغزل (۴۰۱)،