دیوان حافظ/کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

۱۱۶  کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد محقّقست که او حاصل بصر دارد  ۱۴۰
  چو خامه در ره فرمان او سر طاعت نهاده‌ایم مگر او بتیغ بردارد  
  کسی بوصل تو چون شمع یافت پروانه که زیر تیغ تو هر دم سری دگر دارد  
  بپای بوس تو دست کسی رسید که او چو آستانه بدین در همیشه سر دارد  
  ز زهد خشک ملولم کجاست بادهٔ ناب که بوی باده مدامم دماغ تر دارد  
  ز باده هیچت اگر نیست این نه بس که ترا دمی ز وسوسهٔ عقل بی‌خبر دارد  
  کسی که از ره تقوی قدم برون ننهاد بعزم میکده اکنون ره سفر دارد  
  دل شکستهٔ حافظ بخاک خواهد برد  
  چو لاله داغ هوائی که بر جگر دارد