| | | | | | |
|
آب زنید راه را هین که نگار میرسد |
|
مژده دهید باغ را بوی بهار میرسد |
|
|
راه دهید یار را آن مه ده چهار را |
|
کز رخ نوربخش او نور نثار میرسد |
|
|
چاک شدست آسمان غلغلهایست در جهان |
|
عنبر و مشک میدمد سنجق یار میرسد |
|
|
رونق باغ میرسد چشم و چراغ میرسد |
|
غم به کناره میرود مه به کنار میرسد |
|
|
تیر روانه میرود سوی نشانه میرود |
|
ما چه نشستهایم پس شه ز شکار میرسد |
|
|
باغ سلام میکند سرو قیام میکند |
|
سبزه پیاده میرود غنچه سوار میرسد |
|
|
خلوتیان آسمان تا چه شراب میخورند |
|
روح خراب و مست شد عقل خمار میرسد |
|
|
چون برسی به کوی ما خامشی است خوی ما |
|
زان که ز گفت و گوی ما گرد و غبار میرسد |
|