دیوان شمس/آمدم باز تا چنان گردم
| آمدم باز تا چنان گردم | که چو خورشید جمله جان گردم | |||||
| سر خم رحیق بگشایم | سرده بزم سرخوشان گردم | |||||
| عشرت اکنون علم به صحرا زد | من چو فکرت چرا نهان گردم | |||||
| باغ خلد است جان من تا من | قره العین باغبان گردم | |||||
| برنگردم به گرد خود چون قطب | گرد قطبان چو آسمان گردم | |||||
| چون شبم روز گشت ای سلطان | فارغ از بام و پاسبان گردم | |||||
| کان زرم نیم زر محدود | که پی سنگ امتحان گردم | |||||
| تن زن از هی هی شبانانه | پادشاهم چرا شبان گردم | |||||