| | | | | | |
|
آنچ روی تو کند نور رخ خور نکند |
|
و آنچ عشق تو کند شورش محشر نکند |
|
|
هر کی بیند رخ تو جانب گلشن نرود |
|
هر کی داند لب تو قصه ساغر نکند |
|
|
چون رسد طره تو مشک دگر دم نزند |
|
چون رسد پرتو تو عقل دگر سر نکند |
|
|
مالک الملک چنان سنجق عشاق فراشت |
|
که کسی را هوس ملکت سنجر نکند |
|
|
تاب آن حسن که در هفت فلک گنجا نیست |
|
جز که آهنگ دل خسته لاغر نکند |
|
|
دل ویران که در و گنج هوای ابدیست |
|
رخ عاشق ز چه رو همچو رخ زر نکند |
|
|
من ندانم تو بگو آه چه باشد آن چیز |
|
که دلارام به یک غمزه میسر نکند |
|
|
توبه کردم که نگویم من از آن توبه شکن |
|
هر کی بیند شکنش توبه دیگر نکند |
|
|
یا رب ار صبر نیابد ز تو دل ز آتش عشق |
|
تا ابد قصه کند قصه مکرر نکند |
|
|
گر چه با خاک برابر کند او قالب ما |
|
خاک ما را به دو صد روح برابر نکند |
|