| | | | | | |
|
آن دم که دل کند سوی دلبر اشارتی |
|
زان سر رسد به بیسر و باسر اشارتی |
|
|
زان رنگ اشارتی که به روز الست بود |
|
کمد به جان ممن و کافر اشارتی |
|
|
زیرا که قهر و لطف کز آن بحر دررسید |
|
بر سنگ اشارتی است و به گوهر اشارتی |
|
|
بر سنگ اشارتی است که بر حال خویش باش |
|
بر گوهر است هر دم دیگر اشارتی |
|
|
بر سنگ کرده نقشی و آن نقش بند او است |
|
هر لحظه سوی نقش ز آزر اشارتی |
|
|
چون در گهر رسید اشارت گداخت او |
|
احسنت آفرین چه منور اشارتی |
|
|
بعد از گداز کرد گهر صد هزار جوش |
|
چون میرسید از تف آذر اشارتی |
|
|
جوشید و بحر گشت و جهان در جهان گرفت |
|
چون آمدش ز ایزد اکبر اشارتی |
|
|
ما را اشارتی است ز تبریز و شمس دین |
|
چون تشنه را ز چشمه کوثر اشارتی |
|