| | | | | | |
|
آن سو مرو این سو بیا ای گلبن خندان من |
|
ای عقل عقل عقل من ای جان جان جان من |
|
|
زین سو بگردان یک نظر بر کوی ما کن رهگذر |
|
برجوش اندر نیشکر ای چشمه حیوان من |
|
|
خواهم که شب تاری شود پنهان بیایم پیش تو |
|
از روی تو روشن شود شب پیش رهبانان من |
|
|
عشق تو را من کیستم از اشک خون ساقیستم |
|
سغراق می چشمان من عصار می مژگان من |
|
|
ز اشکم شرابت آورم وز دل کبابت آورم |
|
این است تر و خشک من پیدا بود امکان من |
|
|
دریای چشمم یک نفس خالی مباد از گوهرت |
|
خالی مبادا یک زمان لعل خوشت از کان من |
|
|
با این همه کو قند تو کو عهد و کو سوگند تو |
|
چون بوریا بر می شکن ای یار خوش پیمان من |
|
|
نک چشم من تر می زند نک روی من زر می زند |
|
تا بر عقیقت برزند یک زر ز زرافشان من |
|
|
بنوشته خطی بر رخت حق جددوا ایمانکم |
|
زان چهره و خط خوشت هر دم فزون ایمان من |
|
|
در سر به چشمم چشم تو گوید به وقت خشم تو |
|
پنهان حدیثی کو شود از آتش پنهان من |
|
|
گوید قوی کن دل مرم از خشم و ناز آن صنم |
|
اول قدح دردی بخور وانگه ببین پایان من |
|
|
بر هر گلی خاری بود بر گنج هم ماری بود |
|
شیرین مراد تو بود تلخی و صبرت آن من |
|
|
گفتم چو خواهی رنج من آن رنج باشد گنج من |
|
من بوهریره آمدم رنج و غمت انبان من |
|
|
پس دست در انبان کنم خواهنده را سلطان کنم |
|
مر بدر را بدره دهم چون بدر شد مهمان من |
|
|
هر چه دلم خواهد ز خور ز انبان برآرم بیخطر |
|
تا سرخ گردد روی من سرسبز گردد خوان من |
|
|
گفتا نکو رفت این سخن هشدار و انبان گم مکن |
|
نیکو کلیدی یافتی ای معتمد دربان من |
|
|
الصبر مفتاح الفرج الصبر معراج الدرج |
|
الصیر تریاق الحرج ای ترک تازی خوان من |
|
|
بس کن ز لاحول ای پسر چون دیو می غرد بتر |
|
بس کردم از لاحول و شد لاحول گو شیطان من |
|