| | | | | | |
|
آن نفسی که باخودی، یار چه خار آیدت! |
|
وآن نفسی که بیخودی، یار چه کار آیدت! |
|
|
آن نفسی که باخودی، خود تو شکار پشهای |
|
وآن نفسی که بیخودی، پیل شکار آیدت |
|
|
آن نفسی که باخودی، بستهٔ ابر غصهای |
|
وآن نفسی که بیخودی، مه به کنار آیدت |
|
|
آن نفسی که باخودی، یار کناره میکند |
|
وآن نفسی که بیخودی بادهٔ یار آیدت |
|
|
آن نفسی که باخودی، همچو خزان فسردهای |
|
وآن نفسی که بیخودی دی چو بهار آیدت |
|
|
جملهٔ بیقراریت از طلب قرار توست |
|
طالب بیقرار شو، تا که قرار آیدت |
|
|
جملهٔ ناگوارشت از طلب گوارش است |
|
ترک گوارش ار کنی، زهر گوار آیدت |
|
|
جملهٔ بیمرادیت از طلب مراد توست |
|
ور نه همه مرادها همچو نثار آیدت |
|
|
عاشق جور یار شو، عاشق مهر یار نی |
|
تا که نگار نازگر عاشق زار آیدت |
|
|
خسرو شرق شمسدین از تبریز چون رسد |
|
از مه و از ستارهها والله عار آیدت |
|