دیوان شمس/آن وعده که کرده‌ای مرا کو

دیوان شمس (غزلیات) از مولوی
(آن وعده که کرده‌ای مرا کو)
  آن وعده که کرده‌ای مرا کو این جا منم و تو وانما کو  
  با جمله پلاس خوش نباشد آن عهد پلاس را وفا کو  
  لب بسته چو بوبک ربابی آن داد و گشاد و آن عطا کو  
  ای وعده تو چو صبح صادق آن شمع و چراغ و آن ضیا کو  
  تا چند ز ناسزا و دشنام آن دلداری و آن سزا کو  
  خیزید به سوی من کشیدش ای طایفه یاری شما کو  
  ای سنگ دلان جواب گویید کان کان عقیق و کیمیا کو  
  یا سحر نمود و چشم ما بست آن ساحر و آن گره گشا کو  
  یا پر بگشاد و در هوا رفت ای مرغ ضمیر آن هوا کو  
  والله که نرفت و رفتنی نیست ماییم ز خویش رفته ما کو  
  ماکو به همان طرف که انداخت ای در کف صنع ما چو ماکو  
  هین مشک سخن بنه به جو رو می‌خواندت آب کان سقا کو