| | | | | | |
|
آن کز دهن تو رنگ دارد |
|
انصاف که رزق تنگ دارد |
|
|
وان کس که جدل ببست با تو |
|
با عمر عزیز جنگ دارد |
|
|
ماهی که بیافت آب حیوان |
|
بر خشک چرا درنگ دارد |
|
|
در آینه عکس قیصر روم |
|
گر نیست بدانک زنگ دارد |
|
|
در قدس دلت چو خوک دیدی |
|
ملک قدست فرنگ دارد |
|
|
ما را باری نگار خوش قول |
|
اندر بر خود چو چنگ دارد |
|
|
زان زخمه او همیشه این چنگ |
|
پس تن تن و بس ترنگ دارد |
|
|
هر ذره که پای کوفت با ما |
|
از مشرق چرخ ننگ دارد |
|
|
هر جان که در این روش بلنگد |
|
جان تو که عذر لنگ دارد |
|
|
زیرا کاین بحر بس کریمست |
|
آن نیست که او نهنگ دارد |
|
|
سگ طبع کسی که با چنین شیر |
|
او سرکشی پلنگ دارد |
|
|
سنگین جانی که با چنین لعل |
|
سودای کلوخ و سنگ دارد |
|
|
خامش کن و جاه گفت کم جوی |
|
کاین جاه مزاج بنگ دارد |
|