| | | | | | |
|
آه از این زشتان که مه رو مینمایند از نقاب |
|
از درون سو کاه تاب و از برون سو ماهتاب |
|
|
چنگ دجال از درون و رنگ ابدال از برون |
|
دام دزدان در ضمیر و رمز شاهان در خطاب |
|
|
عاشق چادر مباش و خر مران در آب و گل |
|
تا نمانی ز آب و گل مانند خر اندر خلاب |
|
|
چون به سگ نان افکنی سگ بو کند آنگه خورد |
|
سگ نهای شیری چه باشد بهر نان چندین شتاب |
|
|
در هر آن مردار بینی رنگکی گویی که جان |
|
جان کجا رنگ از کجا جان را بجو جان را بیاب |
|
|
تو سال و حاجتی دلبر جواب هر سال |
|
چون جواب آید فنا گردد سال اندر جواب |
|
|
از خطابش هست گشتی چون شراب از سعی آب |
|
وز شرابش نیست گشتی همچو آب اندر شراب |
|
|
او ز نازش سر کشیده همچو آتش در فروغ |
|
تو ز خجلت سر فکنده چون خطا پیش صواب |
|
|
گر خزان غارتی مر باغ را بیبرگ کرد |
|
عدل سلطان بهار آمد برای فتح باب |
|
|
برگها چون نامهها بر وی نبشته خط سبز |
|
شرح آن خطها بجو از عندهام الکتاب |
|