| | | | | | |
|
از بس که مطرب دل از عشق کرد ناله |
|
آن دلبرم درآمد در کف یکی پیاله |
|
|
افکند در سر من آنچ از سرم برآرد |
|
نو کرد عشق ما را باده هزارساله |
|
|
میگشت دین و کیشم من مست وقت خویشم |
|
نی نسیه را شناسم نی بر کسم حواله |
|
|
من باغ جان بدادم چرخشت را خریدم |
|
بر جام مینبشتم این بیع را قباله |
|
|
ای سخره زمانه برهم بزن تو خانه |
|
کاین کاله بیش ارزد وآنگه چگونه کاله |
|
|
بربند این دهان را بگشا دهان جان را |
|
بینی که هر دو عالم گردد یکی نواله |
|
|
نپذیرد آن نواله جانت چو مست باشد |
|
سرمست خد و خالش کی بنگرد به خاله |
|
|
جانهای آسمانی سرمست شمس تبریز |
|
بگشای چشم و بنگر پران شده چو ژاله |
|