| | | | | | |
|
از دخول هر غری افسردهای در کار من |
|
دور بادا وصف نفس آلودشان از یار من |
|
|
دررمید از ننگ ایشان و خبیثیها و مکر |
|
از وظیفه مدح یارم این دل هشیار من |
|
|
خاک لعنت بر سر افسوس داری بدرگی |
|
کو کند از خاکساری درهم این هنجار من |
|
|
ای بریده دست دزدی کو بدزدد حکمتم |
|
و آنگهی دکان بگیرد بر سر بازار من |
|
|
شرم ناید مر ورا از روی من شرم از کجا |
|
ای حرامش باد هر تعلیم از اسرار من |
|
|
آن حرامی کز شقاوت تا رود گمره رود |
|
یا رب و ای ذوالجلال از حرمت دلدار من |
|
|
خاطرش از زیرکی یا آن ضمیرش از صفا |
|
بر فراز عرش رفتی یاد کردی یار من |
|
|
ای دل مسکین من از شرکت ناکس مرم |
|
زانک این سنت ز نااهلان بود ناچار من |
|
|
گر غران و ملحدان مر آب و نان را می خورند |
|
خوردن نان هیچ نگذارم پی این عار من |
|
|
صبر کن تا دررسد یک مژدهای زان مه لقا |
|
صبر کن تا رو نماید ابر گوهردار من |
|
|
صبر آن باشد دلا کز مدح آن بحر صفا |
|
رو نگردانی بلی و بشنوی گفتار من |
|
|
گیرم از لطف معانی رفت تمییز از جهان |
|
کی رود بوی دل و جان یم دربار من |
|
|
ور رود از دیگران بو از خدیوم کی رود |
|
از شهنشه شمس دین آن تا ابد تذکار من |
|
|
کز شراب جان من رویدهمی تبریز در |
|
لالهها و گلبنان بر شیوه رخسار من |
|
|
ای خداوند این همه غیرت ز رشک سر توست |
|
ای هوای نازنین و شاه بیآزار من |
|
|
من قیاسی کردهام رشک تو را در حق او |
|
لیک اندر رشک تو باطل بود پرگار من |
|
|
ای شهنشه شمس دین دانم که از چندین حجاب |
|
بشنود بیداریت این لابههای زار من |
|
|
بینش تو بیند این کز پرتو رشک خداست |
|
سنگها از هر طرف بر سینه سگسار من |
|
|
از کرم مپسند این را کاین سوار جان من |
|
جز به خرگاهت فرود آید از این رهوار من |
|
|
ور فروآید بجز خرگاه تو من از خدا |
|
من فنای محض خواهم ای خدایا یار من |
|
|
دوش دیدم کز هوس صد تخم مار اندر رگی |
|
درفکندم امتحان را تا چه گردد مار من |
|
|
دیدمش ماری شده او هر زمان در می فزود |
|
من پشیمان گشتهام زان صنعت و کردار من |
|
|
من پشیمان قصد او کردم و او از خشم خود |
|
بر زمین می زد همی دندان پرزهرار من |
|
|
کاین چنین شاگردکی بدفعل و بدرگ سر کشد |
|
ای خدا ضایع مکن این رنج و این ادرار من |
|