دیوان شمس/از دلبر ما نشان کی دارد
| از دلبر ما نشان کی دارد | در خانه مهی نهان کی دارد | |||||
| بی دیده جمال او کی بیند | بیرون ز جهان جهان کی دارد | |||||
| آن تیر که جان شکار آنست | بنمای که آن کمان کی دارد | |||||
| در هر طرفی یکی نگاریست | صوفی تو نگر که آن کی دارد | |||||
| این صورت خلق جمله نقش اند | هم جان داند که جان کی دارد | |||||
| این جمله گدا و خوشه چین اند | آن دست گهرفشان کی دارد | |||||
| قلاب شدند جمله عالم | آخر خبری ز کان کی دارد | |||||
| شادست زمان به شمس تبریز | آخر بنگر زمان کی دارد | |||||