دیوان شمس/از قصه حال ما نپرسی
از قصهٔ حال ما نپرسی | وز کشتن عاشقان نترسی | |||||
ای گوهر عشق از چه بحری | وی آتش عشق از چه درسی | |||||
آنجا که تویی که راه یابد | زان جانب چرخ و عرش و کرسی | |||||
ای دل تو دلی نه دیگ آهن | از آتش عشق چند تَفسی | |||||
جان و دل و نفس هر سه سوزید | تا کی گویم ظَلَمت نفسی |