| | | | | | |
|
از پی شمس حق و دین دیده گریان ما |
|
از پی آن آفتابست اشک چون باران ما |
|
|
کشتی آن نوح کی بینیم هنگام وصال |
|
چونک هستیها نماند از پی طوفان ما |
|
|
جسم ما پنهان شود در بحر باد اوصاف خویش |
|
رو نماید کشتی آن نوح بس پنهان ما |
|
|
بحر و هجران رو نهد در وصل و ساحل رو دهد |
|
پس بروید جمله عالم لاله و ریحان ما |
|
|
هر چه میبارید اکنون دیده گریان ما |
|
سر آن پیدا کند صد گلشن خندان ما |
|
|
شرق و غرب این زمین از گلستان یک سان شود |
|
خار و خس پیدا نباشد در گل یک سان ما |
|
|
زیر هر گلبن نشسته ماه رویی زهره رخ |
|
چنگ عشرت مینوازد از پی خاقان ما |
|
|
هر زمان شهره بتی بینی که از هر گوشهای |
|
جام می را میدهد در دست بادستان ما |
|
|
دیده نادیده ما بوسه دیده زان بتان |
|
تا ز حیرانی گذشته دیده حیران ما |
|
|
جان سودا نعره زنها این بتان سیمبر |
|
دل گود احسنت عیش خوب بیپایان ما |
|
|
خاک تبریزست اندر رغبت لطف و صفا |
|
چون صفای کوثر و چون چشمه حیوان ما |
|