دیوان شمس/اضحکنی بنظرة، قلت له فهکذی
اضحکنی بنظرة، قلت له فهکذی | شرفنی بحضرة، قلت له فهکذی | |||||
جاء امیر عشقه ازعجنی جنوده | امددنی بنصرة، قلت له فهکذی | |||||
جملنی جماله، نورنی هلاله | اطربنی بسکرة، قلت له فهکذی | |||||
یسکن فی جوارنا، تسکن منه نارنا | یدهشنا بعشرة، قلت له فهکذی | |||||
نور وجهه الدجی، صدق لطفهالرجا | اکرمنی بزورة، قلت له فهکذی | |||||
نال فادی کأسه عظمه و بأسه | فاز به بخمرة، قلت له فهکذی | |||||
من تبریز شمس دین یسمع منی الانین | یکرمنی بسفرة، قلت له فهکذی |