| | | | | | |
|
افزود آتش من آب را خبر ببرید |
|
اسیر میبردم غم ز کافرم بخرید |
|
|
خدای داد شما را یکی نظر که مپرس |
|
اگر چه زان نظر این دم به سکر بیخبرید |
|
|
طراز خلعت آن خوش نظر چو دیده شود |
|
هزار جامه ز درد و دریغ و غم بدرید |
|
|
ز دیده موی برست از دقیقه بینیها |
|
چرا به موی و به روی خوشش نمینگرید |
|
|
ز حرص خواجگی از بندگی چه محرومید |
|
ز غورها همه پختید یا که کور و کرید |
|
|
در آشنا عجمی وار منگرید چنین |
|
فرشتهاید به معنی اگر به تن بشرید |
|
|
هزار حاجب و جاندار منتظر دارید |
|
برای خدمتتان لیک در ره و سفرید |
|
|
همیپرد به سوی آسمان روان شما |
|
اگر چه زیر لحافید و هیچ مینپرید |
|
|
همیچرد همه اجزای جان به روض صفات |
|
از آن ریاض که رستید چون از آن نچرید |
|
|
درخت مایه از آن یافت سبز و تر زان شد |
|
زبون مایه چرایید چونک شیر نرید |
|
|
هزار گونه کجا خستتان به زیر سجود |
|
کجا نظر که بدانید تیغ یا سپرید |
|
|
هزار حرف به بیگار گفتم و مقصود |
|
به هر دمی ز چه شما خفیه تر چه بیهنرید |
|
|
هنر چو بیهنری آمد اندر این درگاه |
|
هنروران ز شادیت چون نه زین نفرید |
|
|
همه حیات در اینست کاذبحوا بقره |
|
چو عاشقان حیاتید چون پس بقرید |
|
|
هزار شیر تو را بندهاند چه بود گاو |
|
هزار تاج زر آمد چه در غم کمرید |
|
|
چو شب خطیب تو ماهست بر چنین منبر |
|
اگر نه فهم تباهست از چه در سمرید |
|
|
کجا بلاغت ماه و کجا خیال سپاه |
|
به مقنعه بمنازید چون کلاه ورید |
|
|
بیافت کوزه زرین و آب بیحد خورد |
|
خموش باش که تا ز آب هم شکم ندرید |
|