| | | | | | |
| |
الا ای روی تو صد ماه و مهتاب |
|
مگو شب گشت و بی‌گه گشت بشتاب |
|
| |
مرا در سایه‌ات ای کعبه جان |
|
به هر مسجد ز خورشیدست محراب |
|
| |
غلط گفتم که اندر مسجد ما |
|
برون در بود خورشید بواب |
|
| |
از این هفت آسیا ما نان نجوییم |
|
ننوشیم آب ما زین سبز دولاب |
|
| |
مسبب اوست اسباب جهان را |
|
چه باشد تار و پود لاف اسباب |
|
| |
ز مستی در هزاران چه فتادیم |
|
برون مان می‌کشد عشقش به قلاب |
|
| |
چه رونق دارد از مجلس جان |
|
زهی چشم و چراغ جان اصحاب |
|
| |
بخندد باغ دل زان سرو مقبل |
|
بجوشد خون ما زین شاخ عناب |
|
| |
فتوح اندر فتوح اندر فتوحی |
|
توی مفتاح و حق مفتاح ابواب |
|
| |
ز نفط انداز عشق آتشینت |
|
زمین و آسمان لرزان چو سیماب |
|
| |
بر مستانش آید می به دعوی |
|
خلق گردد برانندش به مضراب |
|
| |
خمش کن ختم کن ای دل چو دیدی |
|
که آن خوبی نمی‌گنجد در القاب |
|
