| | | | | | |
|
الا ای یوسف مصری از این دریای ظلمانی |
|
روان کن کشتی وصلت برای پیر کنعانی |
|
|
یکی کشتی که این دریا ز نور او بگیرد چشم |
|
که از شعشاع آن کشتی بگردد بحر نورانی |
|
|
نه زان نوری که آن باشد به جان چاکران لایق |
|
از آن نوری که آن باشد جمال و فر سلطانی |
|
|
در آن بحر جلالتها که آن کشتی همیگردد |
|
چو باشد عاشق او حق که باشد روح روحانی |
|
|
چو آن کشتی نماید رخ برآید گرد آن دریا |
|
نماند صعبیی دیگر بگردد جمله آسانی |
|
|
چه آسانی که از شادی ز عاشق هر سر مویی |
|
در آن دریا به رقص اندرشده غلطان و خندانی |
|
|
نبیند خنده جان را مگر که دیده جانها |
|
نماید خدها در جسم آب و خاک ارکانی |
|
|
ز عریانی نشانیهاست بر درز لباس او |
|
ز چشم و گوش و فهم و وهم اگر خواهی تو برهانی |
|
|
تو برهان را چه خواهی کرد که غرق عالم حسی |
|
برو میچر چو استوران در این مرعای شهوانی |
|
|
مگر الطاف مخدومی خداوندی شمس دین |
|
رباید مر تو را چون باد از وسواس شیطانی |
|
|
کز این جمله اشارتها هم از کشتی هم از دریا |
|
مکن فهمی مگر در حق آن دریای ربانی |
|
|
چو این را فهم کردی تو سجودی بر سوی تبریز |
|
که تا او را بیابد جان ز رحمتهای یزدانی |
|