| | | | | | |
|
الیوم من الوصل نسیم و سعود |
|
الیوم اری الحب علی العهد فعودوا |
|
|
رفتهست رقیب و بر آن یار نبود او |
|
بیزحمت دشمن دم عشاق شنود او |
|
|
یا قلب ابشرک به وصل و رحیق |
|
ما فاتک من دهرک الیوم یعود |
|
|
شکر است عدو رفته و ما همدم جامیم |
|
ما سرخ و سپید از طرب و کور و کبود او |
|
|
یا حب حنا نیک تجلیت بوصل |
|
الروح فدا روحک بالروح تجود |
|
|
ما را که برای دل حساد جفا گفت |
|
امروز چو خلوت شد ما را بستود او |
|
|
هذا قمر قد غلب الشمس بنور |
|
من طالعه الیوم علی الشمس یسود |
|
|
امروز نقاب از رخ خود ماه برانداخت |
|
بر طلعت خورشید و مه و زهره فزود او |
|
|
ما اکثر ما قد خفض العیش به هجر |
|
للعیش من الیوم نهوض و صعود |
|
|
پیوسته ز خورشید ستاند مه نو نور |
|
این مه که به خورشید دهد نور چه بود او |
|
|
یا قلب تمتع و طب ان شکورا |
|
الحب شفیق لک و الله ودود |
|
|
این دم سپه عشق چه خوش دست گشادند |
|
چون یک گره از طره پربند گشود او |
|
|
الحب الی المجلس والله سقانا |
|
و السکر من القهوه کالدهر ولود |
|
|
آن غم که ز عشاق بسی گرد برآورد |
|
بیرون ز در است این دم و از بام فرود او |
|
|
الیوم من العیش لقاء و شفا |
|
الیوم من السکر رکوع و سجود |
|
|
آن ساغر لاغرشده را داروی دل ده |
|
دیر است که محروم شد از ذوق وجود او |
|
|
یا قوم الی العشق انیبوا و اجیبوا |
|
لما کتب الله علی العشق خلود |
|
|
امروز صلا میزند این خفته دلان را |
|
آن عشق سماوی که نخفت و نغنود او |
|
|
العشق من الکون حیات و لباب |
|
و العیش سوی العشق قشور و جلود |
|
|
هر دوست که از عشق به دنیات کشاند |
|
خود دشمن تو او است یقین دان و حسود او |
|
|
لا تنطق فی العشق و یکفیک انین |
|
فالمخلص للعاشق صبر و جحود |
|
|
بس کن تو مگو هیچ که تا اشک بگوید |
|
دل خود چو بسوزد بدهد بوی چو عود او |
|