| | | | | | |
|
امروز شهر ما را صد رونقست و جانست |
|
زیرا که شاه خوبان امروز در میانست |
|
|
حیران چرا نباشد خندان چرا نباشد |
|
شهری که در میانش آن صارم زمانست |
|
|
آن آفتاب خوبی چون بر زمین بتابد |
|
آن دم زمین خاکی بهتر ز آسمانست |
|
|
بر چرخ سبزپوشان پر میزنند یعنی |
|
سلطان و خسرو ما آنست و صد چنانست |
|
|
ای جان جان جانان از ما سلام برخوان |
|
رحم آر بر ضعیفان عشق تو بیامانست |
|
|
چون سبز و خوش نباشد عالم چو تو بهاری |
|
چون ایمنی نباشد چون شیر پاسبانست |
|
|
چون کوفت او در دل ناآمده به منزل |
|
دانست جان ز بویش کان یار مهربانست |
|
|
آن کو کشید دستت او آفریدهستت |
|
وان کو قرین جان شد او صاحب قرانست |
|
|
او ماه بیخسوفست خورشید بیکسوفست |
|
او خمر بیخمارست او سود بیزیانست |
|
|
آن شهریار اعظم بزمی نهاد خرم |
|
شمع و شراب و شاهد امروز رایگانست |
|
|
چون مست گشت مردم شد گوهرش برهنه |
|
پهلو شکست کان را زان کس که پهلوانست |
|
|
دلاله چون صبا شد از خار گل جدا شد |
|
باران نباتها را در باغ امتحانست |
|
|
بی عز و نازنینی کی کرد ناز و بینی |
|
هر کس که کرد والله خامست و قلتبانست |
|
|
خامش که تا بگوید بیحرف و بیزبان او |
|
خود چیست این زبانها گر آن زبان زبانست |
|