| | | | | | |
|
امروز چنانم که خر از بار ندانم |
|
امروز چنانم که گل از خار ندانم |
|
|
امروز مرا یار بدان حال ز سر برد |
|
با یار چنانم که خود از یار ندانم |
|
|
دی باده مرا برد ز مستی به در یار |
|
امروز چه چاره که در از دار ندانم |
|
|
از خوف و رجا پار دو پر داشت دل من |
|
امروز چنان شد که پر از پار ندانم |
|
|
از چهره زار چو زرم بود شکایت |
|
رستم ز شکایت چو زر از زار ندانم |
|
|
از کار جهان کور بود مردم عاشق |
|
اما نه چو من خود که کر از کار ندانم |
|
|
جولاهه تردامن ما تار بدرید |
|
می گفت ز مستی که تر از تار ندانم |
|
|
چون چنگم از زمزمه خود خبرم نیست |
|
اسرار همیگویم و اسرار ندانم |
|
|
مانند ترازو و گزم من که به بازار |
|
بازار همیسازم و بازار ندانم |
|
|
در اصبع عشقم چو قلم بیخود و مضطر |
|
طومار نویسم من و طومار ندانم |
|