دیوان شمس/امسی و اصبح بالجوی اتعذب
امسی و اصبح بالجوی اتعذب | قلبی علی نار الهوی یتقلب | |||||
ان کنت تهجرنی تهذبنی به | انت النهی و بلاک لا اتهذب | |||||
ما بال قلبک قد قسی فالی متی | ابکی و مما قد جری اتعتب | |||||
مما احب بان اقول فدیتکم | احیی بکم و قتیلکم اتلقب | |||||
و اشرتم بالصبر لی متسلیا | ما هکذی عشقوا به لا تحسبوا | |||||
ما عشت فی هذا الفراق سویعه | لو لا لقاک کل یوم ارقب | |||||
انی اتوب مناجیا و منادیا | فانا المسی بسیدی و المذنب | |||||
تبریز جل به شمس دین سیدی | ابکی دما مما جنیت و اشرب |