دیوان شمس/اندرآ با ما نشان ده راستک
| اندرآ با ما نشان ده راستک | ماجرا را در میان نه راستک | |||||
| چون کمانی با من آخر پیش آ | همچو تیری کید از زه راستک | |||||
| ای فضولی سو به سو چندین مجه | ور جهی باری برون جه راستک | |||||
| ده خدایی نیست جز تو هیچ کس | کو بگوید حال این ده راستک | |||||
| چون تو آدینه نخواهی آمدن | وعده مان ده روز شنبه راستک | |||||
| در دروغ و مکر ذوقی هست لیک | آن نمی‌ارزد همان به راستک | |||||
| گر بدیدی شمس تبریزی بگو | یک نشان با کهترین که راستک | |||||