| | | | | | |
| |
اگر باده خوری باری ز دست دلبر ما خور |
|
ز دست یار آتشروی عالم سوز زیبا خور |
|
| |
نمی‌شاید که چون برقی به هر دم خرمنی سوزی |
|
مثال کشت کوهستان همه شربت ز بالا خور |
|
| |
اگر خواهی که چون مجنون حجاب عقل بردری |
|
ز دست عشق پابرجا شراب آن جا ز بی‌جا خور |
|
| |
اگر دلتنگ و بدرنگی به زیر گلبنش بنشین |
|
وگر مخمور و مغموری از این بگزیده صهبا خور |
|
| |
گریزانست این ساقی از این مستان ناموسی |
|
اگر اوباش و قلاشی مخور پنهان و پیدا خور |
|
| |
حریفان گر همی‌خواهی چو بسطامی و چون کرخی |
|
مخور باده در این گلخن بر آن سقف معلا خور |
|
| |
برو گر کارکی داری به کار خویشتن بنشین |
|
چو بر یوسف نه‌ای مجنون غم نان زلیخا خور |
|
| |
کسی دکان کند ویران که بطال جهان باشد |
|
چو نربودست سیلابت تو آب از مشک سقا خور |
|
| |
بگرد دیگ این دنیا چو کفلیز ار همی‌گردی |
|
برون رو ای سیه کاسه مخور حمرا و حلوا خور |
|
| |
در این بازار ای مجنون چو منبل گرد تن پرخون |
|
چو در شاهد طمع کردی برو شمشیر لالا خور |
|
| |
اگر مشتاق اشراقات شمس الدین تبریزی |
|
شراب صبر و تقوا را تو بی‌اکراه و صفرا خور |
|
