دیوان شمس/اگر به عقل و کفایت پی جنون باشم
| اگر به عقل و کفایت پی جنون باشم | میان حلقه عشاق ذوفنون باشم | |||||
| منم به عشق سلیمان زبان من آصف | چرا ببسته هر داروی فسون باشم | |||||
| خلیل وار نپیچم سر خود از کعبه | مقیم کعبه شوم کعبه را ستون باشم | |||||
| هزار رستم دستان به گرد ما نرسد | به دست نفس مخنث چرا زبون باشم | |||||
| به دست گیرم آن ذوالفقار پرخون را | شهید عشقم و اندر میان خون باشم | |||||
| در این بساط منم عندلیب الرحمان | مجوی حد و کنارم ز حد برون باشم | |||||
| مرا به عشق بپرورد شمس تبریزی | ز روح قدس ز کروبیان فزون باشم | |||||